Το σκληρό γκρίζο της πέτρας χάνεται μέσα στον πολύχρωμο καμβά που απλώνεται σε όλη τη Μάνη ....


Εβδομήντα πέντε χιλιόμετρα το μήκος της ιδιόμορφης και ξακουστής αυτής περιοχής, με τα βόρεια γεωγραφικά της σύνορα να ανιχνεύονται λίγο έξω από την Καλαμάτα και το νότιο άκρο της να συμπίπτει με το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, το ακρωτήριο Ταίναρο.
Το τελευταίο μπορεί και να ευθύνεται για το όνομα Μάνη, αφού οι ναυτικοί που βρίσκονταν αντιμέτωποι με τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής φώναζαν «Μάϊνα τα πανιά». Μπορεί βέβαια «νονός» να είναι ο θεός Μάνης (Ουρανός), πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία, υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο η ονομασία Μάνη να προήλθε από το «Brazzo di Maina» των Ενετών ναυτικών (από το λατινικό manus = χέρι) ή από τη ρωμαϊκή φράση «Ιn Μanis», δηλαδή Πύλη του Αδη.

Οπως και να 'χει, τα 1.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Μάνης χωρίζονται σε δύο περιοχές: την Εξω Μάνη, που ανήκει στη Μεσσηνία, και τη Μέσα Μάνη, τη Λακωνική, που αποτελεί και τον πασχαλινό προορισμό μας. Η Μέσα Μάνη με τη σειρά της χωρίζεται στην Προσηλιακή, που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου, και την Αποσκιερή, που βρίσκεται στα δυτικά και διαθέτει καλύτερο οδικό δίκτυο και σαφώς μεγαλύτερη τουριστική υποδομή.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΛΟΥΠΑΚΗΣ
Εφημερίδα Καθημερινή

05/08/2011